|
|
|
|
|
|
In deze nieuwsbrief beschrijft Wijnand Luttikholt een voor hem nieuw gebied in Italie. Wijnand woont al jaren in het prachtige gebied le Marche, dat zich kenmerkt door valleien, heuvels en hooggebergte, waar fietsen dus leuk is.
|
|
|
|
|
|
|
Nieuwsbrief Scandiano
|
In deze nieuwsbrief delen wij met u een prachtig blog, geschreven door Wijnand Luttikholt
|
|
|
|
|
Scandiano
Met een leuke groep werd het jaar 2023 ingeluid en zo bracht ik mijn jeugdvriend in alle vroegte naar de luchthaven van Bologna. Ook in januari kan Italië een mooie bestemming zijn om eens lekker leuk te gaan fietsen.
|
Als je flexibel bent kijk je gewoon even naar de weersverwachting en neem je de beslissing. Met het weer van begin januari 2023 kon je zelfs in de Dolomieten leuker fietsen dan skiën.
|
Een frisse start
|
|
|
|
|
|
In 2020 hadden we met vele Italië-bloggers bedacht om de Giro d'Italia van dat jaar te beschrijven. Een bijzondere Giro in het Covid jaar en uitgesteld van de maand mei, waarin de Giro normaal verreden wordt, naar oktober. Zo verscheen in mei 2020 een bijzondere beschrijving van iedere etappe die werd geüpdatet in oktober. Zie daarvoor de Giro Dolcevia
|
|
|
|
|
|
|
Voor begin januari had ik me voorgenomen enkele partenze en arrivi van mei 2023 eens te gaan verkennen. Zelf woon en verhuur ik Ca'Palazzo, dat in de buurt ligt van de Fossombrone, de aankomstplaats van de 8e etappe op zaterdag 13 mei.
|
|
Primož Roglič zal de aankomst nog wel kennen, want in de Tirreno Adreatico was daar op 16 maart 2019 ook een streep getrokken.
|
|
|
|
|
Ik zag hem toen tweede worden achter Alexey Lutsenko. Uiteindelijk zou hij echter via een slottijdritje van 10 km in San Benedetto del Tronte de eindoverwinning voor zich opeisen. Voor 2023 staat voor hem dus de Giro d’Italia op het verlanglijstje. We hebben inmiddels gezien dat hij een sterke 8ste etappe reed en ook in Rome het definitieve roze in ontvangst mocht nemen.
|
|
Voor deze trip had ik bedacht te beginnen in een voor mij onbekend gebied, de start van de 10e etappe in Scandiano, een gemeente van ca 23.000 inwoners op de rand van de Povlakte en de Apennijnen, iets ten zuiden en net iets meer dan een uurtje fietsen van Modena en Reggio Emilia.
|
|
Als accommodatie had ik voor twee nachten de Agriturismo Il Brugnolo, net iets buiten het stadje gekozen. Roberto was net als ik een toerfietser en liet zich ook graag wat helpen door een accu en motortje.
|
|
|
|
|
De volgende dag zou ik met zijn fietsmaten een ochtend mee kunnen fietsen. Deze woensdag, trok ik er zelf wat op uit. Ik was een beetje teleurgesteld in de fietsmogelijkheden. Het stadje is, zeker nu in de winter erg rustig en eigenlijk wist nog niemand die ik sprak van de Girostart tot ik doordrong op een kantoortje van de gemeente waar alles gepland wordt. Volgens goed gebruik gaat dat in Italië allemaal op een zo laat mogelijk moment.
|
|
|
|
|
|
|
Het is vooral voor lokaal toerisme. Zo hoorde ik dat in 2023 de 600ste verjaardag van de burcht wordt gevierd, iets wat nog niet doorgedrongen leek tot de lokale bevolking en mijn fietsmaten. Zij waren vooral trots op de partenza van de Giro in Scandiano, de eerste in het bestaan van de Giro. Ze hadden net als andere wielerclubs de burgemeester moeten beloven dat ze vrijwillig hand en spandiensten gaan verlenen, maar dat is in Italië alleen maar iets om trots op zijn, de hele dag met een hesje in de weer om de boel in goede banen leiden.
|
|
|
|
|
Die woensdag fietste ik er wat onvoorbereid rond en dan zit je al snel op de drukke wegen, niet zo leuk dus. Zoals ik de volgende dag met de fietsclub van Roberto zou merken, kenmerkt het gebied zich door een soort polderlandschap met smalle maar rustige verkavelingsweggetjes.
|
|
|
|
|
|
Dat gebied gaat vrij snel over in de heuvels en bergen van de Apennijnen. Vanuit hier zullen de renners dan ook de Apennijnen doorkruisen om, zo we inmiddels weten na een loodzware etappe, in de aan de Tirreno gelegen kustplaats Viareggio te finishen. De fietsvrienden namen me mee op een werkelijk wonderschone tocht. Eerst naar de rivier de Secchia, die uiteindelijk in de Po zijn weg zal vervolgen.
|
|
|
|
Hier wordt flink gewerkt aan nog meer waterreservoirs om de rivier ook in de zomer van nog enig water te voorzien, voor de boeren, maar ook de drinkwatervoorziening. Ondertussen is er ook een fiets- en wandelgebied gemaakt en enkele rustige bruggen, voor fietsers en wandelaars.
|
|
|
|
|
|
Zo bereik je op een rustige manier Sassuolo, maar ook de weggetjes de bergen in. Vanaf daar trokken we de uitlopers van de Apennijnen in. Heel vroeger was dit blijkbaar ooit de enige verbinding met de Toscane. Op het hoogste punt hebben we natuurlijk een foto gemaakt en daarna daalden we weer heerlijk af, want iedereen moest voor de pranzo weer thuis zijn. Zelf had ik gereserveerd op 1 kilometer loopafstand van Il Brugnolo, bij L'Orto della Carmen. Hier kookt Carmen dus uit eigen tuin en ik was zeer aangenaam verrast. Ook als je niet vlakbij overnacht, maar wel in de buurt bent, wat mij betreft, zeker een aanrader.
|
|
Meer over het culinaire deel van deze reis en het vervolg aan de Ligurische kust lees je hier
|
|
|
|
|
bezoek ook eens onze sociale media en blijf altijd op de hoogte.
|
|
  
|
|
|
