In het gehele keizerrijk legden de Romeinen enkele duizenden kilometers wegen aan die een complex communicatienetwerk vormden dat uit verschillende soorten wegen bestond. Het belang van de weg en de geografie van de plaatsen waar hij doorheen liep, bepaalden tot op zekere hoogte het bouwsysteem dat in elk geval werd gekozen.
Desondanks hebben de meeste Romeinse wegen een aantal gemeenschappelijke aspecten. Voor de bouw ervan werd de grond uitgegraven tot een stevig niveau was bereikt, dat werd gebruikt voor de afwatering en als basis voor de bovenste lagen, bestaande uit aarde en stenen, die werden gebruikt om een stevige structuur te verkrijgen. Tenslotte werd de weg geplaveid met grote platen die hem zijn karakteristieke uiterlijk gaven, waarvan de resten in vele gevallen tot op heden bewaard zijn gebleven.
Bij de doortocht van de Romeinse wegen was het vaak nodig andere infrastructurele werken uit te voeren om de doortocht door moeilijk bereikbare plaatsen te vergemakkelijken. Op de hellingen van bergachtige gebieden werden laterale keermuren gebouwd (waarvan de naam rijweg is afgeleid), terwijl in de passage van beken of rivieren van kleine duikers tot grote bruggen werden gebouwd, waarvan sommige ware staaltjes van techniek waren, voor de bouw waarvan complexe bekistingssystemen werden gebruikt.
De beheersing van de bouwtechnieken in de Romeinse tijd blijkt uit de bouw van grote bruggen die tweeduizend jaar later grote monumenten zijn, terwijl ze nog steeds hun oorspronkelijke functie vervullen.
REIZEN OP DE ROMEINSE WEG
In de Romeinse tijd werden langeafstandsritten te paard en in verschillende soorten rijtuigen gemaakt.
In het algemeen ging het om rudimentaire voertuigen, waardoor de ritten traag verliepen en er veelvuldig van post moest worden gewisseld. Daarom waren er verschillende soorten rustplaatsen langs de wegen. De eenvoudigste waren de zogenaamde mutationes of kleine voorzieningen die alleen bedoeld waren om te rusten en te bevoorraden en om paarden te wisselen.
Maar er waren ook andere faciliteiten van groter belang, landhuizen genaamd, die de reiziger andere diensten aanboden en die vaak samenvielen met steden. In andere gevallen betekende de voortdurende doortocht langs de weg dat rond deze herenhuizen ook een stad ontstond.
Om de afgelegde afstand en de resterende afstand tot de volgende rustplaats te kennen, hadden de reizigers die langs de wegen reisden de zogenaamde mijlpalen. Deze bestonden uit grote cilindervormige stenen mijlpalen die, naast de voor verkeerstekens typische informatie, andere aspecten van de weg bevatten, zoals het tijdstip van aanleg en de naam van de regerende keizer of de reparaties die aan de weg waren uitgevoerd.
Het communicatiesysteem in de Romeinse wereld bereikte een aanzienlijk belang en beïnvloedde ook andere aspecten zoals de godsdienst, die minder belangrijke goden kende om reizigers en wegen te beschermen. Soms werden aan deze goden gewijde altaartjes, lares viales genaamd, langs de weg geplaatst.