Graag informeer ik u over mijn tocht naar de “Grand Ballon”
Dag 18
Dag 18,
Dinsdag, vier dagen voor de grote klim….
Mijn trainer Frank heeft mij geadviseerd om deze week rustig aan te doen, uit te rusten van mijn tocht Tilburg -Wattwiller. Dat was ik ook echt van plan…..gewoon een ommetje, welliswaar met wat klimwerk, maar ach, ik heb immers geen bagage meer achterop nu, dus dat moet kunnen.
Dinsdag samen met een paar andere deelnemers een rondje gaan fietsen. We vertrokken pas om half één. Het had de hele ochtend geregend maar de rest van de dag zou het droog zijn.
Nou, dat hebben we geweten…..dat rondje werd inderdaad niet groot, de hoogtemeters echter liepen op tot boven de 700 (😳) en de start was droog….
De rest van de middag heeft het echter geregend, de temperatuur liet te wensen over, de hoogtemeters liepen op…en omkeren levert op een goed moment dezelfde hoogtemeters op….
Sjonge, we zijn waarlijk geen watjes! Maar of dit nou zo verstandig was?
Afijn, achteraf is alles leuk en levert zijn voordelen op. De accus van een aantal fietsen zijn getest, de benen van ons allemaal zijn uitgeprobeerd, we weten wat we zaterdag waard zijn!
Dag 17
Dag 17,
Van Mulhouse naar de Camping in Wattwiller, slechts 26 km, maar wel 417 hoogtemeters! in de laatste zeven kilometers.
En…..het viel me reuze mee😁, ik ben echt veel sterker geworden in de reis hier na toe💪🏼.
Totaal gereden kms: 819
Totaal geklommen: 5658 meter!
De voorbereiding vanmorgen: fourage klaarmaken en Omnisportief shirt klaarleggen.
Dag 16
Van Colmar naar Mulhouse, 52 km met slechts 181 meters omhoog. Een matige inspanning, met het oog op wat mij morgen te wachten staat. Ik heb het rustig aan gedaan om nog even van het onderweg zijn te genieten. Het was geen zonnige dag, maar wel droog.
Een deel van het traject was wel heel Hollands, kijk maar…
Zo plat kan het hier dus ook zijn. Als ik dan naar rechts keek, zag ik de voorboden van de Grand Ballon….
Opnieuw een weelderige berm, met alweer een ander plantje…
En in Mulhouse zelf, het historische centrum, is het op zaterdag middag met zo’n bezige bijenkorf als in Nederland, met heel veel dezelfde winkels. Alleen de gebouwen maken dat het centrum een andere uitstraling heeft.
Dag 15
Van Obernai naar Colmar. Klinkt dit al bekend in de oren van de oud Grand Ballon klimmers van Omnifiets? Morgen Mulhouse of Cernay, ook bekend? En dan zondag nog die laatste klim….Eerlijk, daar zie ik behoorlijk tegenop met al mijn bagage op de fiets. Het is echter mijn eer te na om die laatste kilometers niet ook op eigen kracht met volle bepakking te doen. Ik heb mijzelf al eerder verbaasd deze tocht, ik hoop dat zondag nog eens te doen.
Jori Rijnders: Vandaag begon koud, winderig, somber. Het begrip laaghangende bewolking heeft wel een extra dimensie voor mij gekregen, zie foto.
Ik wist dat ik over de zestig kilometer ging fietsen, dus op een goed moment mocht ik van mijzelf niet meer stoppen om te fotograferen. Daardoor missen jullie de zon ☀️ die de hele middag gebrand heeft!
Het is trouwens overduidelijk dat ik door de Elzas, lees wijnstreek, rijd nu.
Overal Domaine Huppeldepup bordjes, een bewegwijzerde Elzas wijnroute, en bijna de hele dag tussen de wijnstokken door gefietst.
Ook dit keer komt de kleur de bermen.
Lees hieronder mijn complete blog
Dag 7
Dag 7, een prachtige zonnige dag: voor de eerste keer korte broeken weer! Mijn armen zijn dan ook danig verschoten vandaag, en mijn gezicht gloeit. (Nee, niet meteen zorgen maken, ik had mij braaf ingesmeerd).
Het was lastig gisteren om een overnachting te vinden voor nu. Uiteindelijk is het gelukt, op 42 km van mijn vorige slaapadres. Daardoor had ik veel tijd vandaag en heb het heel rustig aan gedaan. Dat werd nog versterkt doordat ruim de helft van het traject naar beneden liep. Op een breed en recht stuk weg heb ik de snelheid laten oplopen tot 47 km/uur 🤪. Daarentegen had ik ook een paar km klimmen van tussen de 4 en 12%😳. Daar lag mijn snelheid tussen de 4 en 5 km/uur. Andere koek dus. Maar ik ben goed boven gekomen en begrijp steeds beter hoe ik dat moet doen.
Vandaag verliet mijn route ook de Vennbahn. Nou, eigenlijk is dat wel een opluchting. De Vennbahn fietst comfortabel, met weinig hoogteverschil, das waar. Maar op een goed moment is het ook wel saai om alsmaar rechtdoor te fietsen.
Nu kwam ik door verschillende gehuchtjes die tegen de bergwand geplakt liggen. Wel zo aantrekkelijk.
Afijn, omdat het weekend wordt heb ik de volgende twee nachten alvast geboekt. Op ongeveer 50 resp 65 km afstand. Moet lukken toch?
Dag 8
Dag 8, van Harspelt naar Wallendorf, 50 km en 355 hoogtemeters.
Overigens ook 650 meter naar beneden gedenderd, dat haalt de gemiddelde snelheid aanzienlijk op😁.
De dag begon zonnig en omdat mijn armen op de zon van gisteren met zonne allergie hebben gereageerd, toch lange mouwen aan. Later raakte het bewolkt, en op het eind regende het een beetje. Wel lekker, want het was warm genoeg.
Ik rijd nu steeds door dorpjes, bergje op, bergje af, veelal in de buurt van de rivier de Our. Hier en daar hebben ze vlak langs de Our een pad voor voetgangers en fietsers aangelegd, kilometers lang, met een stevige zandgrond/grit ondergrond. Het rijdt wat ongemakkelijker, maar is o zo mooi!
Dag 9
Van Wallendorf naar Perl.
Tja, de planning was 65 km vandaag, wat al de grootste afstand zou zijn tot nu toe. Het zijn er ruim 71 geworden, met 579 meter klimmen! En dat blijk ik dus inmiddels te kunnen! Nog wel met venijn in de staart: mijn slaapplaats was slechts een kleine km buiten de route, maar wel 77 meter omhoog! Dus het slot van deze dag was een helling van tussen 6 en 10 %. En ook dat deden de benen goed (eh, wel met wat kleine pauzes, maar dat vergeef ik mijn onderdanen met liefde🩷).
Ik buffel wat koolhydraten weg! Overdag tijdens het fietsen eigenlijk niet echt meer dan wanneer ik thuis ben. Maar mijn ontbijt is huge. Ik sta op en ga eerst eten. Daarna pas bereid ik mijzelf en mijn fiets op de tocht voor, en ondertussen kan mijn ontbijt zakken.
Als ik aangekomen ben zoek ik een Italiaans of Chinees restaurant met afhaalmaaltijden. Zo’n maaltijd waar je normaal gesproken twee dagen van eet dus. Nou, in de loop van de avond gaat zo’n bak helemaal leeg!
Dag 10
Van Perl naar Hayes, 57 km en 362 meter stijgen.
Nou, nou, nou die benen…. vandaag na ongeveer 35 km hebben ze me duidelijk gemaakt dat gisteren een top inspanning is geweest.
En toen moest ik aan mijn trainer denken. Die zei in 2019 toen ik de Grand Ballon op wilde: Jori, dat kun jij, maar het gaat wel pijn doen! En hij had gelijk, zoals altijd.
Dus mijn verhaal aan mijn benen vandaag was: oké, het gaat pijn doen, maar jullie kunnen het! En ondertussen visualiseer ik dat mijn benen op die van Popeye gaan lijken.
En ja hoor, ik ben weer heelhuids aangekomen bij mijn Franse nachtverblijf.
Hij praat Frans, dat versta ik, ik praat Engels en dat verstaat hij. En zo red ik mij iedere keer weer.
Ps; en onderweg nog een fietstunnel tegen gekomen….
Dit vereiste goede stuurmanskunst, ik hield aan beide zijden een centimeter over😳
Dag 11
Van Hayes naar Brulange, ongeveer 38 km en 350 meter stijgen.
Ik zeg ongeveer omdat ik per ongeluk de registratie van vandaag van mijn navigatie systeem heb verwijderd😳.
Rustig aan gedaan, ik had de tijd omdat mijn volgende slaapadres niet zo ver weg was. Mijn benen zijn me er dankbaar voor, ze zijn momenteel best moe.
Het is vandaag, 8 mei, een Franse feestdag: de bevrijding na de Tweede Wereldoorlog. Dat betekent winkels dicht en overal plechtige ceremonies bij monumenten. Per toeval stuitte ik op de voorbereidingen voor een kranslegging. Piepklein dorpje, volop belangstelling en gratis lunch in de Mairie, ofwel stadhuis. Ik werd direct uitgenodigd mee te eten, waar ik overigens vriendelijk voor bedankt heb.
De deelnemers aan de ceremonie waren zeer verguld dat ik ze graag wilde fotograferen. En toen ik weer verder wilde fietsen kwam een dame met fototoestel naar míj́ toe, voor een interview voor de krant waar ze voor werkt. Nou, leve Google Translate 😉.
Dag 12
Van Brulange naar Haut-Clocher, vlak bij Sarrebourg. Vandaag 75 km en 651 hoogtemeters!
En het ging goed!
Vanochtend eerst een ommetje gereden om boodschappen te doen. Langs de route kun je nauwelijks iets kopen en een café of restaurant is al helemaal niet te vinden. Wat ben ik blij dat ik ingekocht heb! Het restaurant bij mijn nachtverblijf is op dinsdag dicht😖en dat wordt niet genoemd bij het boeken. Nog eens op de fiets wil ik niet en aan huis wordt niet bezorgd, te afgelegen. Dus wat heb ik nog? Havermout, noten, fruit, brood, honing. Genoeg calorieën/koolhydraten om aan te vullen en morgen op pad te kunnen 💪🏼. En morgenochtend na een kilometer of vijf kom ik in Sarrebourg, een wat grotere plaats met genoeg winkels om alles weer aan te vullen.
Het laatste fietsuur vandaag heeft het gemiezerd. Omdat het niet koud is, is regenkleding overbodig, alleen maar lastig. Totdat ik mijn slaapadres niet kon vinden en de motregen een echte bui werd! Uiteindelijk aangekomen was ik doorweekt, maar niet koud gelukkig. Nou, ik kan je vertellen dat een warme douche dan lekkerder is dan eten bij Kaatje bij de Sluis!
Dag 13
Van Sarrebourg naar Marmoutier, 43 km ver en 360 m omhoog trappen. Mijn nachtverblijf was een oud klooster, nu in gebruik als muziek centrum, en voor logies van passanten zoals ik. Het wordt gerund door een vrouw alleen. Ik werd door haar heel verrassend getrakteerd op een CD die iets met het klooster te maken heeft! Wat? Dat moet ik nog ontdekken, mijn hersens werken niet snel genoeg voor het rappe praten van de Fransen. Ik kom iedere dag wel iets liefs en verrassends tegen, zo hartverwarmend!
Het zou vandaag flink regenen, maar deze bofkont is al weer helemaal droog aangekomen 😁. Het was ook een relatief korte dag. Ik ben te snel gegaan en sta een beetje op de rem omdat ik anders aankom vóór alle anderen die met de auto komen. Ook plan ik een iets langere route, ofwel ik buig iets later af richting Grand Ballon.
Dag 14
Van Marmoutier naar Obernai, 40 km ver en 230 m omhoog.
Een makkie dus vandaag.
Sinds gisteren rijd ik door een gebied met meer steden en industrie dan alle vorige kilometers vanaf Aken.
Het voordeel is dat winkels en slaapplaatsen vinden ineens geen probleem meer is.
Het nadeel is dat er meer kilometers zijn die door een industriële omgeving gaan. Nou ja, geen Maasvlakte taferelen hoor, maar toch.
Ik vermoed dat een deel van de route van vandaag weer over een oude spoorlijn ging. Daar zat weinig hoogteverschil in en de dorpjes werden geschampt, in plaats van dat de route door het centrum leidde.
Onderweg nog even een paartje ooievaars geobserveerd.
