Gearriveerd
Zaterdag 20 mei.
Zaterdag was de grote dag.
Vandaag gaan we met de groep Le Grand Ballon beklimmen.
De groep bestaat uit 85 personen. Waarbij 30 mensen met een verhaal.
En zijn wandelaars en fietsers binnen de groep.
Ieder doet zijn eigen afstand en tempo. Het doel is om rond 14.00 uur op de top te zijn. Afhankelijk van de snelheid bepaal je dan de starttijd en startpunt.
Iedereen in ons huisje is al vertrokken. Mark is al om 6.30 uur gaan wandelen vanaf de camping naar de top. Jori en Chantal zijn sinds 9.00 uur al onderweg.
De spanning stijgt bij mij. Nog even naar het toilet.
Ik kies ervoor om de hele route te rijden en start om 9.45 uur.
Samen met Maarten gaan we deze uitdaging aan.
Vanaf camping Huttopia in Wattwiller gaan we eerst een stuk naar beneden.
In totaal 15 km lekker warmdraaien naar Willer sur Thur.
Mooi fietspad naast de riviertje Thur.
In Willer sur Thur begint de eerste etappe van 7 km klimmen tot aan Col Amic.
Dinsdag hadden we met een klein groepje deze etappe al gefietst in de miezer/regen.
Halverwege eerste etappe komt Chantal met de auto ons inhalen.
Ze blijkt storing in haar ondersteuning te hebben.
Vandaag voelde het toch zwaarder.
Zou het de vermoeidheid zijn welke op begint te spelen?
Uiteindelijk komen we bij de laatste bocht om, dan aan bij Col Amic op een hoogte van 825 hm.
Daar is de beloofde koffiestop.
Er staat een camper waar de koffie of thee verkregen wordt.
Even een stukje brood en een pauzemoment.
Dan wordt het tijd voor de volgende etappe van 7 km.
In dit stuk komen er nog 500 hoogtemeters bij.
Uiteindelijk kom je dan uit op 1325 hm.
Chantal proberen we nog te helpen om de ondersteuning aan de praat te krijgen.
Maar mocht niet baten.
Zij heeft het plan om haar onnodige bagage te dumpen en te proberen om halverwege 2e helft het zonder ondersteuning te proberen.
2e stuk is wat steiler.
Het wordt nog zwaarder.
2 km voor top, wordt mijn knie steeds pijnlijker
Ik probeer de knie beetje te ontzien.
Ik ga door.
Ik vraag me vaker af, waarom doe ik dit.
Ik trap door
Ik trap verder.
Weer een km verder.
Weer een km dichter bij de finish
We zien het rardarstation boven op de top, in mist omhuld.
De laatste loodjes.
Vlak voor me loopt Carmen met de fiets aan de hand, fietsen lukt haar niet meer.
Maarten fietst alvast vooruit om onze binnenkomst te kunnen filmen.
Samen komen Carmen en ik over de finish.
Wat is het een prachtig gevoel wanneer iedereen aan het juichen, applaudisseren en jouw naam roept wanneer ba die beklimming dan uieindelijk de top haalt.
Tijd om ook de andere deelnemers te verwelkomen bij hun binnenkomst.
Tijd voor de foto bij het bekende bord en natuurlijk de groepsfoto.
Dan hebben we wel een bakkie koffie verdiend met taart.
Als dat op is, volgt de kers op de taart.
De afdaling.
In rap tempo sjezen we naar beneden.
Dan blijkt dat Chantal nog boven staat, en dat haar autosleutel al op de camping is samen met de bagage.
Haar auto staat nog halverwege de berg.
Ik mag in de auto springen en met haar autosleutel weer naar boven rijden.
Met de auto is berg ook leuk.
Lekker bochten werk naar boven en ook weer bergaf.
Tijd voor een verfrissende douche.
Als afsluiting hebben we op de camping met de hele groep nog een koud buffet.
We kijken terug op een sportieve prestatie met een fijne groep.
Volgend jaar graag weer, ik hoop wel een andere berg.
Woensdag 17 mei.
Woensdag in de Vogezen.
Fietsen is leuk.
Maar doe je dat liefst elke dag?
Of heeft je lichaam ook rust nodig na 2 dagen fietsen?
Vandaag is het plan om niet te fietsen.
Die berg ligt hier wel verleidelijk te zijn.
Dus we gaan kijken of wandelen ook leuk is.
We rijden met de auto naar de top op 1345 hm.
Parkeren daar en vroegen aan de buschauffeur of we mee mogen rijden naar beneden.
Er was even twijfel of de bus wel kan stoppen bij Col Amic op 825 hm.
We hebben de chauffeur kunnen overtuigen.
Dus we mogen gezellig mee naar beneden in een bus vol met Duitse senioren die een dagje uit zijn.
Op Col Amic, mochten we de bus weer verlaten.
Stel je voor dat hij doorgereden was, dan hebben we weer een hele andere uitdaging.
Daar is onze wandeling begonnen richting de top.
Een klim van bijna 500 hoogtemeters en een afstand van 7.14 voor de boeg.
De wind is koud.
Temperatuur is 10 graden bij Col Amic .
Boven aan de top komt de temperatuur maar op 7 graden.
Wel lekker zonnetje af en toe.
Klimmend wandelen is best even anders dan op vlak terrein.
Maar toch goed gegaan.
1.5 uur later aangekomen op de top.
Conclusie.
Wandelen is ook leuk.
Maar ligfietsen is leukerder
Maandag 15 mei.
Zaterdag auto geladen
Zondagmorgen vroeg vertrokken.
Rond 7.00 uur onderweg naar de Grand Ballon
Ik wilde graag op tijd op Camping Huttopia zijn.
Want als er dames helemaal vanuit Tilburg naar Wattwiller fietsen, dan moeten er ook mensen zijn die ze verwelkomen en applaudisseren voor deze Topprestatie.
Maandag.
Wat ga je doen vandaag?
Weer is wisselvallig.
Zal ik wel of niet gaan fietsen?
Ik gok het erop.
Laat ik eens verstandig en me eigen insmeren met zonnebrand.Dat was dus niet echt nodig.
Zon, regen, zon en nog veel meer regen.
Vanaf camping naar Hartmannswillerkopf gefietst.
Omdraaien of door naar plateau de Amic?
Ik wil toch door
Regen werd heftiger
Halverwege maar even gaan schuilen.
Nat fietsshirt uit, droog fietsjasje aan en regenjas.
Weer droog en warm aangekleed om de rit te vervolgen.
Met afdaling via Soultz is het fijn om warm aangekleed te zijn.
Ondanks de regen en natte kou, toch lekker gefietst.
Tijd voor warme douche om weer gevoel is de voeten te krijgen.
Zaterdag was mijn laatste klimtraining in Nijmegen.
Nog even mijn favoriete rondje fietsen, dat is nog leuker om met gelijkgestemden te doen.
1 route met de 10 mooiste beklimmingen van Nijmegen, gemaakt door de wielerjournalist.
Samen met handbiker Cor, Chantal en Karim, beiden op hun nieuwe trike Henk en Jeanet op de tweewieler, gaan we de uitdaging aan.
Vooraf vraagt Cor of hij het tempo niet teveel op zal houden.
We gaan samen deze uitdaging aan en wachten op elkaar.
Halverwege zijn we nog getrakteerd op mobiele hindernis op de weg.
Ineens waren we omringd door een kudde van 360 schapen.
Na 30 km gedaan te hebben, blijkt dat de accu van Chantal toch veel te heet is geworden en er de brui aan heeft gegeven.
Dus gelukkig was Isolde ook in de buurt aan het fietsen en hebben samen voor gezorgd dat Chantal naar het eindpunt kan.
Daarna konden wij onze weg vervolgen. De meest pittige beklimming moest nog komen. Dat is natuurlijk de Oude Holleweg.
Dit blijft gewoon een vieze rot-bult.
Na afsluiting nog even een drankje en een borrelplank.
Nu is het tijd om de tas te pakken en de fiets nog even te checken.
Even nieuwe remmetjes op de trike. We moeten natuurlijk goed beslagen ten ijs te komen.
Dan kunnen we 20 mei de Grand Ballon gaan rocken.
9 mei
Fiets is weer terug van de servicebeurt. Nieuwe remmetjes, nieuwe bandjes.
Derailleur goed afgesteld. Rohloffnaaf olie ververst
Alles nagelopen.
We kunnen met een gerust hart deze uitdaging aangaan.
Toch wel fijn idee. Met nieuwe remijzers de berg afroetschen.
Maar je kan niet naar beneden voordat je eerst in een iets lager tempo (slakkengang) naar boven bent geklommen.
Stiekem zit ik al te denken. Is er nog een leuke bult in de buurt die ik als voorbereiding kan doen. Of zal ik ook de GB wandelend opgaan?